Pasen is het feest van de hoop, van de verrijzenis. Graag wens ik u en uw familie een zalig en vooral gezond Pasen. Dit jaar vieren we Pasen in ongeziene omstandigheden. Veel mensen worden op dit moment geconfronteerd met groot verdriet. Ze hebben de afgelopen dagen en weken moeten afscheid nemen van broer, zus, moeder, vader. Soms zelfs zoon of dochter. Achter elke statistiek schuilt een diep menselijk en triest verhaal. Velen leven vandaag ook in angst voor dit verschrikkelijke virus. Laat ons deze dag ook aangrijpen om er ook voor hen te zijn.
Ook Brussel viert vandaag Pasen in mineur. Eergisteren overleed Adil. Deze jonge Brusselaar ontvluchtte een coronacontrole in Anderlecht en overleefde de achtervolging niet. Voor zijn ouders, vrienden en familie is deze Paasperiode een moment van diepe rouw. Jong leven komt abrupt tot een einde. In de eerste plaats wil ik mijn oprechte medeleven betuigen aan zijn familie.
In de nasleep van dit overlijden onderstonden er gisteren rellen in Anderlecht. Laat mij duidelijk zijn: geweld tegen de politie kan niet. Niet in coronatijden, niet naar aanleiding van een overlijden, nooit. De politie moet kordaat optreden tegen dit geweld en de daders moeten vervolgd worden. Een onderzoek zal moeten uitwijzen wat de precieze omstandigheden waren van het overlijden. Laat ons dit onderzoek afwachten in sereniteit.
Het is duidelijk dat sommige jongeren zich niet aangesproken voelen door de maatregelen voor corona. Het is belangrijk te blijven herhalen: niemand blijft gespaard door corona. Al voelen jongeren zich onoverwinnelijk, ook voor hen is dit virus levensbedreigend. De maatregelen moeten strikt opgevolgd worden. Alleen samen kunnen we dit virus verslaan. Het is niet eenvoudig en de motivatie ebt weg, maar er is geen andere weg. We moeten dit volhouden.
Op sociale media en internetfora las ik gisteren allerlei verwensingen en veralgemening over de (Brusselse) jongeren. Het waren vaak zeer harde woorden. Conclusies worden snel getrokken, verwensingen snel gemaakt. .
In deze periode pleit ik voor meer respect, begrip en medeleven. In de eerste plaats naar de familie van de jongen die is overleden, maar ook voor de situatie van veel jongeren.
Op facebook las ik van Thomas Devos, Coördinator straathoekwerking van JES, meer achtergrond bij het verhaal:https://www.facebook.com/thomas.devos.3304/posts/123067492676091. Ik raad u aan om dit stuk te lezen.
Het verhaal is niet zwart-wit. Veel jongeren worden dubbel getroffen door de coronamaatregelen. Jongeren die opgroeien in armoede, in veel te kleine appartementen, zonder tuinen, zonder toegang tot internet, al te vaak ook zonder perspectief. Er heerst diepe frustratie, woede ook. Veel jongeren voelen zich vergeten. Niet gehoord. Jeugdwelzijnswerkers staan op de eerste lijn om samen met de jongeren op zoek te gaan naar oplossingen. De verhalen die ik hoor van velen onder hen grijpen vaak naar de keel. Hun werk is van essentieel belang tijdens deze coronacrisis.
Het klinkt tegenstrijdig, maar deze coronacrisis brengt mensen dichter bij elkaar. Buren leren elkaar kennen wanneer er om acht uur op straat wordt geapplaudisseerd voor de zorgsector. Meer dan ooit zijn we bereid een handje te helpen bij wie minder mobiel is. We bellen, skypen of zoomen al eens extra met de ouderen in woonzorgcentra. Deze coronacrisis mag dan veel verdriet veroorzaken, het brengt ook hoop.
Hoop op een meer menselijke samenleving met meer aandacht voor elkaar.
Laten we ook hopen dat er meer menselijkheid, begrip en empathie komt in onze samenleving. Niet voor rellen, of voor amokmakers. Wel voor de situatie van veel jongeren met te weinig perspectief. Met oneerlijke kansen aan de start.
Ook voor de politiek ligt hier een cruciale opdracht: nu tijdens deze crisis maar ook erna. Terecht ligt de focus vandaag op het aanpakken van dit virus. Maar laat ons ook verder kijken: over beleidsdomeinen heen opnieuw hoop en perspectief bieden: onderwijs, welzijn, jeugd, tewerkstelling, … Iedereen zal hierin moeten samenwerken. Hoewel de focus van onze politici nu ligt op het oplossen van een ongeziene crisis mogen we niet vergeten dat politici in de eerste plaats verkozen worden om voor iedereen een goed perspectief en toekomst te bieden. Ook in Kuregem.
Hopelijk keert de rust nu snel terug in Anderlecht. Het einde van de coronamaatregelen en crisis is nog niet voorbij. Het is daarom meer dan ooit noodzakelijk om dit samen te doen. Iedereen heeft hierin een verantwoordelijkheid, ook de jongeren. Dit is niet het moment om te polariseren, maar wel om te verbinden. Laat ons het paasfeest aangrijpen om deze boodschap van hoop en perspectief op een betere toekomst te versterken.
Zalig paasfeest,
Benjamin
Comments