We staan voor een bijzonder moeilijke periode. Er is veel verdriet. Opnieuw gaan we in een verstrengde lock-down. Duizenden gezinnen en families worden getroffen door dit oneerlijke virus. Veel mensen leven in onzekerheid. Op dit moment vechten te veel mensen voor hun leven op intensive care. Dit zijn papa’s, mama’s, oma’s, opa’s, broers, zussen, ja zelfs: zoon of dochter. Er is het afscheid van zij die het niet overleefd hebben. Tijdens dit Allerheiligen Allerzielen weekend worden we meer dan ooit herinnerd aan dat afscheid.
Veel mensen zijn bang of voelen zich niet goed in hun vel, en dat is heel normaal. Dit virus spaart niemand. Ik denk vandaag in het bijzonder aan onze kinderen en jongeren. Gisteren werden we geconfronteerd met zeer moeilijk nieuws.
Een week geleden verdween de 22-jarige Kacper Przybylski, beter bekend onder zijn youtubenaam Kastiop. Zijn lichaam werd teruggevonden net over de grens in Nederland. Alles wijst erop dat Kacper uit het leven stapte. In deze donkere dagen met weinig perspectief komt dit in vele huizen met tieners bijzonder hard binnen. Kastiop was voor zoveel jongeren een rolmodel, een influencer.
Het is belangrijk dat we hierover spreken met onze jongeren. Voor hen is deze periode extra moeilijk. Onze chat- en hulplijnen zien de afgelopen weken een beangstigende toename in het aantal contactnames over zelfdoding. Heel veel jongeren kampen op dit moment met bijzonder donkere gedachten, het is zo belangrijk dat we er voor hen zijn. We moeten hen perspectief geven, zeggen dat ook dit voorbij zal gaan.
Hen extra aandacht geven en luisteren naar hun gevoelens, proberen hen gerust te stellen. Terugdenken aan mooie tijden, maar ook vooruit kijken: naar alles naar wat nog zal komen eens dit voorbij is.
Onze jongeren kwamen de afgelopen weken vaak negatief in het nieuws. Ze zouden de regels niet naleven, feestjes organiseren. Lak hebben aan de voorschriften. Ja, een kleine minderheid hield zich niet aan de regels, maar ik heb een andere jeugd gezien in Vlaanderen en Brussel. Ik zag veel engagement bij onze jongeren. In de jeugdbeweging of het jeugdwerk bijvoorbeeld. Waar jonge mensen zich tomeloos inzetten om jonge kinderen door deze crisis heen te helpen. Laat ons de komende weken ook eens extra aan onze jongeren denken. Aan hun gevoelens, aan hun angsten en bezorgdheden.
Deze crisis is bijzonder oneerlijk. Maar we moeten blijven beseffen dat we er niet alleen voor staan. Veel meer nog dan de eerste golf is onze draagkracht niet eindeloos. We hebben het moeilijk om ons opnieuw op te laden. Het is duidelijk: deze tweede coronagolf zullen we alleen samen kunnen overwinnen. In deze donkere dagen zullen we elkaars licht moeten zijn. Dat zit in duizenden kleine dingen: een telefoontje, een kaartje, een boodschap, … het moet niet groot zijn, als het maar oprecht is. Ook voor onze jongeren. Dat begint bij onszelf, daar is geen enkele maatregel van de overheid of ministerieel besluit voor nodig.
Zoveel mensen zetten zich in om hulp te bieden. Ik denk aan Awel (www.awel.be), ik denk aan de sterke campagne ‘Donkere gedachten’ van WatWat, ik denk aan de zovele mensen die via de Zelfmoordlijn (1813) een luisterend oor bieden.
Deze nationale crisis vraagt nationale solidariteit. Samen komen we hierdoor. Ook dit gaat voorbij.
Zorg voor jezelf en vooral elkaar
Help me to carry the fire We will keep it alight together Help me to carry the fire This road cant go on forever